Maanlief

Hoi lieve lezer,

Wat leuk dat je een kijkje neemt op Maanlief! 

Dit stukje internet is helaas ontstaan uit de meest zwarte bladzijde van ons hele leven. Op 7 augustus 2020 om 5:41 werd onze prachtige dochter Maan* geboren en tot ons grote verdriet moesten wij haar na 1,5 uur laten gaan. Ze laat een groot gat achter, want man.....wat wordt zij gemist!

Je kindje geboren zien worden en er ook weer afscheid van moeten nemen is het meest ondraaglijke wat je als ouder kan meemaken denk ik. 

Nu, een half jaar nadat we haar moesten laten gaan, lukt het me een beetje erover te schrijven. Schrijven helpt in mijn rouw. Al is het confronterend. Toch wil ik haar nu eren, haar verhaal delen zodat mensen haar kennen en misschien....helpt het jou als je hetzelfde mee moet maken. 

Na haar verlies zocht ik uren op internet naar herkenbare verhalen of lotgenoten. Die vond ik, maar niet heel veel. De verhalen die ik las en de herkenning die ik vond gaven steun. Het gaf woorden aan mijn gevoel en ik voelde me wat minder alleen. Ook kon ik woorden geven aan mijn gevoel, waardoor ik het beter kon uiten naar mijn omgeving. 

Om die reden wil ik ons verhaal ook delen, want als ik hiermee ook maar 1 ouder een beetje steun kan bieden dan heb ik mijn doel al bereikt. Daarnaast praat ik heel graag over Ons Maanmeisje* net zoals ik dat ook graag doe over mijn lieve zoon en grote broer Floris! 

Als ik dan niet voor haar kan zorgen, kan ik tenminste over haar praten en haar verhaal vertellen in mijn blog.

Dus.....ben jij een ouder die hetzelfde meemaakt....Ik weet wat je doormaakt, de pijn, het verdriet, het gemis, de eenzaamheid zijn ondraaglijk! Hou vol.....al geloof je het misschien nog niet de pijn zal nooit over gaan, maar het gitzwarte wordt echt lichter. Het zal geen "plekje" krijgen, maar je leert het verdriet en de pijn dragen. 

Liefs

-x-

Femke