Die verdomde hematomen en die placenta die niet goed lag.....het bloeden dat maar aan bleef houden, alsof dat nog niet genoeg was!
Wat we ook niet in de gaten hadden was dat mijn vliezen dus echt te vroeg zijn gebroken. Dat moet ergens tussen week 21 en week 22 zijn gebeurd. Ik heb hier zelf niks van gemerkt, omdat ik iedere dag bloed verloor en het daarmee vermengd was. Ze konden het ook niet testen, omdat er bloed bij zat. De echo's waren die weken heel wazig. Wat ik zag, zag er echt niet goed uit. Vliezen die los zweefden, een voetje en kleine teentjes dat achter een vliesje kropen.....wat een bizar beeld. De termen die er allemaal voorbij kwamen, zeiden me niks, maar ik voelde wel aan dat het er echt niet goed uit zag. En als je vliezen breken.....dan duurt de bevalling toch ook niet zo lang meer? Ik werd bang.
De artsen gaven aan dat je echt nog wel lang kon doorlopen met gebroken vliezen, zolang er maar geen infectie op trad. Dit kon gevaarlijk worden voor mij en voor de baby en het beleid was dan sowieso dat ze voor de moeder zouden kiezen. De kans op een infectie was nu ernstig groot, nu er een open verbinding was tussen de buitenlucht en onze baby. Ik kon ons kindje nu echt niet meer beschermen, ons kindje was niet meer veilig daar binnen. Het voelde alsof we waren overgeleverd aan de leeuwen.
Vanaf dat moment werden alle inwendige onderzoeken zorgvuldig gedaan met steriel verpakte materialen. Dit verbaasde mij. Waarom werd dit nu pas gedaan? Mijn situatie was al zorgelijk en daarbinnen was het al heel kwetsbaar. Er hoefde maar iets te gebeuren of er hoefde maar een infectie omhoog te trekken en dan was het klaar.
Op dat moment heb ik er helemaal niet zo bij stil gestaan, maar nu achteraf verbaasd het mij enorm en maakt het me soms zelfs echt boos. Bereiken we alleen niks meer mee.
Er werd in die weken wat bloed geprikt, inwendige kweekjes afgenomen en er werden tig echo's gemaakt. De volgorde en de hoeveelheid ben ik kwijt, zo'n achtbaan was het.
Er werd uit een van die onderzoeken ook duidelijk dat ik drager was van de GBS bacterie. Al was hij slapend, hij kon actief worden. Na wat Googlen schrok ik me rot.....ook dat nog!! Ons kindje liep ook daardoor gevaar. Hersenvliesontsteking, bloedvergiftiging, longproblemen konden deze verschrikkelijke bacterie veroorzaken. Het kindje kon deze bacterie tijdens de bevalling oplopen en er ernstig ziek van worden. Zo ernstig dat het dodelijk kon zijn. Er werd me op het hart gedrukt dat, zodra de bevalling na 26 weken zou beginnen, ik een infuus met antibiotica zou krijgen om een eventuele infectie bij de baby tegen te gaan.
Alsof het allemaal nog niet genoeg was.....Deze film werd steeds slechter....
Reactie plaatsen
Reacties